Sint-Martinuskerk

De parochiekerk van Desselgem is de beschermde neoclassicistische Sint-Martinuskerk. Op het doksaal van deze kerk staat een uniek Van Belle-orgel.

HISTORIEK

Het eerste kerkje van Desselgem stond vlakbij de Leie, in de onmiddellijke omgeving van het Munkenhof. Door de grote bevolkingstoename in de 12de eeuw werd het oorspronkelijke kerkje te klein. Ongeveer halfweg tussen het Munkenhof en de Meierie werd een grotere kerk gebouwd, de Sint-Martinuskerk. Deze kruiskerk werd in de 17de eeuw vervangen door een hallenkerk.



Na afbraakwerken van de intussen bouwvallig geworden hallenkerk, werd in 1841 gestart met de bouw van de kerk, zoals we die vandaag kennen. In 1842 werd ze in gebruik genomen door pastoor Vuylsteke.



Zijn opvolger, pastoor Karel Nisse zorgde voor de aankleding van het interieur. Het mooiste stuk is ongetwijfeld de preekstoel, die een gift was van de welstellende Desselgemnaars Gregorius en Maria-Anna Deceunynck. De preekstoel was het werk van de gekende beeldhouwer Jozef Geefs uit Antwerpen, die hiervoor bijgestaan werd door zijn Desselgemse leerling Désiré Ysebaert.



VAN BELLE ORGEL

Dit orgel, dat in de St.-Martinuskerk van Desselgem te bewonderen is, werd gebouwd in 1680 door Jan van Belle. Deze befaamde orgelbouwer, geboren in St.-Winoksbergen, werkte zowel in West- als Frans-Vlaanderen.



Het orgel van Desselgem is afkomstig van de Augustijnerabdij van Zonnebeke. Het werd daar besteld door abt Jacobus Piers (1671-1699), wiens wapenschild bovenaan het orgel prijkt, onder de hoede van een engel.



Het orgel werd op 2 december 1870 naar Desselgem gebracht. De abdijkerk van Zonnebeke werd een parochiekerk en men had er blijkbaar geld nodig. In 1873 doet Peter Loncke, orgelbouwer, enkele verbeteringswerken aan het orgel.



Peter Benoit was ongetwijfeld de belangrijkste orgelspeler op het Desselgemse orgel. Over het orgel zei hij: "een zeer aangenaam speeltuig in een fraaie kas gestoken".



In 1940 beschadigden bombardementen de orgelkast. Herstellingen worden uitgevoerd maar toch kon dit niet beletten dat het orgel vanaf het begin van de jaren '60 een stil monument wordt. In 1973 werden gelukkig zowel de kerk als het orgel opgenomen op de lijst van beschermde monumenten. De plannen voor de restauratie van het orgel konden van start gaan.